Być flâneurem w Gdańsku

Po II wojnie światowej Gdańsk znalazł się w granicach Polski, ale jedynie kilka procent
przedwojennych mieszkańców pozostało w mieście. Niemców wysiedlono, gdańska polonia
została zdziesiątkowana wcześniej przez hitlerowskie represje. Z kolei w czasach PRL-u
mieszkańcy zwani „autochtonami” doznawali wielu nieprzyjemności ze strony władz i
ludności napływowej. Kulturowo to miasto trzeba było dopiero oswoić, ale jak to zrobić –
skoro propagowana przez media, szkołę i propagandę historia nie znajdowała potwierdzenia
w miejskiej przestrzeni? W dzielnicach zbudowanych w XIX i na początku XX wieku jak
Wrzeszcz, Oliwa, Brzeźno, Nowy Port, Orunia – nowi mieszkańcy stykali się z architekturą
poniemiecką, coraz bardziej zaniedbaną, ale w pewien sposób ich intrygującą. Trzeba było
oswajać miasto na własną rękę, poznawać je poprzez spacery, uważne przyglądanie się
pozostałościom gdańskiej architektury z okresu pruskiego. Przydatna była w tym postawa
flaneura.

 

Fot. Artur Nowaczewski

arturnowaczewski · 9.Być Flâneurem W Gdańsku

Artur Nowaczewski

Artur Nowaczewski

Urodzony 10 października 1978 roku w Gdańsku.

Absolwent III LO „Topolówki”, w 2003 roku ukończył filologię polską na UG, a w 2008 roku obronił pod kierunkiem prof. dr. hab. Zbigniewa Majchrowskiego pracę doktorską pt. Figura ulicy w literaturze polskiej po 1918 roku. Pracownik Zakładu Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej w Instytucie Filologii Polskiej na UG.

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Pozostałe wpisy

Commodore 64

to że zwiększa się rozdzielczość, wcale nie oznacza, że widać więcej. wczytuję się w dzieciństwo, a tam : komputer z pamięcią 64 kilobajty   dziś kiedy wszystko

Czytaj więcej >>

Tryptyk himalajski

Hillary ojciec chwytał się wielu zajęć, ale odkąd zgłosił się do wojska (rana pod Gallipoli, przestrzelony nos) otrzymał stopień sierżanta i ciężką rękę. bicie

Czytaj więcej >>

Amsterdam

kiedyś kończy się każda noc i każde spadanie. jeszcze raz zwycięża lot. znów burzy się krew i rwie się głos aby śpiewać

Czytaj więcej >>

Żaba

ze wszystkich Twoich stworzeń pełzających najbardziej ukochałem żabę. znalazłem ją w nocy na środku parkingu – życie wilgotne jeszcze, dopiero co opięte w kształt. w dłoni

Czytaj więcej >>

Poligon

„Mieszkam w wysokiej wieży, ona mnie obroni Nie walczę już z nikim, nie walczę już o nic” (Sztywny Pal Azji, Wieża radości, wieża samotności)

Czytaj więcej >>

Co wypada

deszcz, ten się wypada do ostatniej kropli. gdzie byłem, no,  nad ulicą puszczaliśmy zapałki z prądem. tak wypadło. trzeba przecież skorzystać że z deszczu na chodniku powstają

Czytaj więcej >>