Epitafium dla Krzysia Kubeczki*

jest początek lat dziewięćdziesiątych,

wczesna era komputerów szesnastobitowych.

Krzyś Kubeczko pisze list do redakcji „Top Secretu”.

problem jest godny średniowiecznego rycerstwa:

wyższość Atari XL/XE nad Commodore 64,

nieprzemijalna funkcjonalność kaset

wobec ekspansji dysków elastycznych.

 

Krzyś, pomimo licznych usterek jest wierny

swojej skromnej atarynce, rzuca rękawicę

wszystkim właścicielom pecetów, fanatycznym

wyznawcom ZX Spectrum i boskiej Amigi:

ja to do PC nic nie mam, to jest taki sztuczny

sprzęt, zero atmosfery 1001 sposobów

na uruchamianie każdej gry inaczej,

sranie i mazganie jak to mówił Pan Kleks.

 

bursztynowe komnaty starych labiryntówek,

monochromatyczna zieleń kanciastych ogrodów,

gdziekolwiek Krzyś pojawi się pod postacią

małej ruchliwej mrówy, otwierają się przed nim

zapomniane zakamarki wyobraźni, gniazda  światów

splecione bluszczem pikseli. właśnie tam przenoś

Panie Boże jego duszę utęsknioną i wgraj ją

 

w nieśmiertelność. niech trwa.

*Krzysztof Piotr Kubeczko (1978 – 1999). Najsłynniejszy czytelnik pierwszego polskiego miesięcznika o grach komputerowych „Top Secret”, działał aktywnie na scenie Atari. Mieszkał w Gdańsku.

 

 

Fot. Artur Nowaczewski

arturnowaczewski · 5.epitafium Dla Krzysia Kubeczki

Artur Nowaczewski

Artur Nowaczewski

Urodzony 10 października 1978 roku w Gdańsku.

Absolwent III LO „Topolówki”, w 2003 roku ukończył filologię polską na UG, a w 2008 roku obronił pod kierunkiem prof. dr. hab. Zbigniewa Majchrowskiego pracę doktorską pt. Figura ulicy w literaturze polskiej po 1918 roku. Pracownik Zakładu Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej w Instytucie Filologii Polskiej na UG.

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Pozostałe wpisy

Poligon

„Mieszkam w wysokiej wieży, ona mnie obroni Nie walczę już z nikim, nie walczę już o nic” (Sztywny Pal Azji, Wieża radości, wieża samotności)

Czytaj więcej >>

Żaba

ze wszystkich Twoich stworzeń pełzających najbardziej ukochałem żabę. znalazłem ją w nocy na środku parkingu – życie wilgotne jeszcze, dopiero co opięte w kształt. w dłoni

Czytaj więcej >>

Nasza emocjonalna Syberia

Pisarstwo Barbary Piórkowskiej rozwija się powoli, ale konsekwentnie. Poezja i proza pozostają w nim wobec siebie komplementarne, wzajemnie się uzupełniają, czerpią z siebie soki,

Czytaj więcej >>

Leon Zawodowiec

1. przychodzę do ciebie mała i bezbronna, otwórz proszę, otwórz, wniosę ze sobą ciemność swojego domu, wniosę w ciebie swojego ojca, jego krzyk otwórz,

Czytaj więcej >>

***

aż strach pomyśleć, co trzyma pan od biologii na zapleczu. w tej klasie nie ma ani jednej żywej żaby, wszystkie są martwe, w słoikach można obejrzeć

Czytaj więcej >>

Płynny Monolit

stojąc na mostku wpatruję się w płynny monolit wszystko jeden szum nas pochłonie myślę: kroplo, mogłaś spaść wtedy z deszczem. może wtedy poznałbym

Czytaj więcej >>

Moskwa (2016)/ Rosja

Jadąc autobusem do Moskwy można było poczuć przedsmak wielkich przestrzeni. Im dalej na wschód, tym mniej ludzi. Już Łotwa wydawała się wyludniona.

Czytaj więcej >>

Poeci-piechurzy

Pieszo podróżowano od zawsze, nieraz z powodów bardzo trywialnych – czasami nie było innej możliwości, żeby dotrzeć do celu wędrówki. W średniowieczu piechur jest przede wszystkim

Czytaj więcej >>

Noc Mleczna

rosłem i rosłem. a śladem moich spojrzeń i miniętych ulic coś rosło we mnie. słońce świeciło, padały deszcze, chciałem pomieścić w pamięci każdy listek, każdy liszaj

Czytaj więcej >>

Być flâneurem w Gdańsku

Po II wojnie światowej Gdańsk znalazł się w granicach Polski, ale jedynie kilka procent przedwojennych mieszkańców pozostało w mieście. Niemców wysiedlono, gdańska polonia została

Czytaj więcej >>