Amsterdam

kiedyś kończy się każda noc

i każde spadanie. jeszcze raz zwycięża

lot. znów burzy się krew

i rwie się głos aby śpiewać świt.

i jest to jak powrót z dalekiej podróży

by zacząć pieśń i podróż nową

słuchaj, jeszcze wszystko śpi wokoło

jak w wielkiej elegii dla Johna Donne’a,

ale przecież, przecież znowu maj

światło zaraz wybuchnie za wzgórzem.

Jacques Brel śpiewa Amsterdam.

chwyć się obłoków, chwyć

się promyka, mgnienia oczu, melodii.

jest jakaś furia nad drganiem morza,

jakieś napięcie w strunach wiatru,

w twardych kościach masztów.

Amsterdam? gdzie jest ten port,

może tu, gdzie ściska gardło,

to wzruszenie, jakiś szloch,

jakiś ból. kiedyś kończy się każda noc.

słuchaj, jak ciszę przesiąka krzyk.

wejdź w tło, w łopot harmonijek,

w chmurność pianina i raz jeszcze wejdź

w to ciało, wyrzucone na brzeg.

o życie, jeśli kiedyś bym jeszcze

w ciebie zwątpił, gdybym cię nie miał

w sobie, miłości, przypomnijcie mi

siostrzyczki ten głos:  Amsterdam, Amsterdam!

skoro to śpiewa umarły, to już

nie boję się żyć. skoro to śpiewa umarły

nie zginie Amsterdam. oto imię

wszystkich portów, w których  wino

przeistacza się w śpiew.

Amsterdam! Amsterdam!

brzmienie  gorejących krzewów,

dotkliwość dzikich róż.

jest jeszcze pasja i jest smak,

i jeszcze tęsknota, za czymś nieznanym

co dzisiaj nazwijmy: Amsterdam,

 

Amsterdam!

Amsterdam!

 

Gdynia, maj 2008

 

Fot. Artur Nowaczewski

arturnowaczewski · 10.Amsterdam

Artur Nowaczewski

Artur Nowaczewski

Urodzony 10 października 1978 roku w Gdańsku.

Absolwent III LO „Topolówki”, w 2003 roku ukończył filologię polską na UG, a w 2008 roku obronił pod kierunkiem prof. dr. hab. Zbigniewa Majchrowskiego pracę doktorską pt. Figura ulicy w literaturze polskiej po 1918 roku. Pracownik Zakładu Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej w Instytucie Filologii Polskiej na UG.

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Pozostałe wpisy

Dziadek, Bałtyk, Wieczno

         Morze? Długo jedynie dystans, niechęć, obawa. Wszystko z powodu ekologicznej katastrofy. Z dzieciństwa zapamiętałem najbardziej obraz zwałów czarnych, śmierdzących glonów, wymieszanych z wyrzucanymi

Czytaj więcej >>

Bożepole (2020) / Kaszuby

Bożepole (2020) /Pomorze Na stacji w Bożympolu wysiada się właściwie w szczerym polu, a droga w szpalerach drzew prowadzi do lasu, w pasmo wysokich morenowych wzgórz. Tak wysokich,

Czytaj więcej >>

Commodore 64

to że zwiększa się rozdzielczość, wcale nie oznacza, że widać więcej. wczytuję się w dzieciństwo, a tam : komputer z pamięcią 64 kilobajty   dziś kiedy wszystko

Czytaj więcej >>

malutkość i Morze

znaczy piszesz o czym? o Jakubie Paganelu. o kim? O profesorze Paganelu z Dzieci Kapitana Granta – znajduję go we mgle na mostku w postaci konika polnego. konika?

Czytaj więcej >>

Nasza emocjonalna Syberia

Pisarstwo Barbary Piórkowskiej rozwija się powoli, ale konsekwentnie. Poezja i proza pozostają w nim wobec siebie komplementarne, wzajemnie się uzupełniają, czerpią z siebie soki,

Czytaj więcej >>

Poeci-piechurzy

Pieszo podróżowano od zawsze, nieraz z powodów bardzo trywialnych – czasami nie było innej możliwości, żeby dotrzeć do celu wędrówki. W średniowieczu piechur jest przede wszystkim

Czytaj więcej >>
Aot. Artur Nowaczewski mapa

Mapa

Zapodziała się na kilka lat, a teraz się odnalazła. Mapa Polski, na której od dzieciństwa (tj. od roku 1986) zaznaczam miejsca, w których byłem. I tak to się zawsze odbywało – chciałem

Czytaj więcej >>