Urodzony 10 października 1978 roku w Gdańsku.
Absolwent III LO „Topolówki”, w 2003 roku ukończył filologię polską na UG, a w 2008 roku obronił pod kierunkiem prof. dr. hab. Zbigniewa Majchrowskiego pracę doktorską pt. Figura ulicy w literaturze polskiej po 1918 roku. Pracownik Zakładu Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej w Instytucie Filologii Polskiej na UG.
Jako poeta debiutował w prasie literackiej w 2000 roku. W latach studenckich animator życia młodoliterackiego w Trójmieście, od wielu lat stały współpracownik dwumiesięcznika „Topos”, w bibliotece tego pisma wydał trzy zbiory autorskie: Commodore 64 (2005), Elegia dla Iana Curtisa (2010) oraz Kutabuk (2015). Jego wiersze były też tłumaczone na języki: angielski, bułgarski, chorwacki, czeski, niemiecki, rosyjski, ukraiński, turecki. Na ich podstawie wyemitowano na antenie państwowego czeskiego radia Vltava dwa muzyczne słuchowiska: Elegie pro Iane Curtise (2009) oraz Kutabuk (2011).
Za pierwszy tych zbiorów został wyróżniony Nagrodą Fundacji im. Ks. Janusza St. Pasierba oraz III nagrodą w konkursie Złoty Środek Poezji w Kutnie. W 2016 roku zbiór Kutabuk znalazł się w finale nagrody im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego Orfeusz. Za całokształt twórczości poetyckiej Artur Nowaczewski w roku 2019 został uhonorowany Nagrodą IV Kolumn.
Jako prozaik debiutował w 2013 roku. Nakładem Wydawnictwa Lampa i Iskra Boża ukazała się wówczas książka wspomnieniowa Dwa lata w Phenianie opowiadająca o pobycie pisarza w Korei Północnej w latach 1989-1991. Kolejną pozycją prozatorską był poświęcony pieszemu przejściu Bułgarii Hostel Nomadów (Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2017). Książka ta została doceniona przez krytyków – znalazła się w finale Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus” oraz uzyskała nominację do Pomorskiej Nagrody Literackiej „Wiatr od morza”.
Jako literaturoznawca opublikował cztery książki.
Od dwudziestu lat zajmuje się związkami literatury z topografią Trójmiasta. Plonem tych zainteresowań jest opracowana na podstawie pracy magisterskiej książka Trzy miasta trzy pokolenia (Wyd. Oskar, Gdańsk 2006) poświęcona obrazom Gdańska, Sopotu i Gdyni w literaturze powojennej. W 2003 roku otrzymał stypendium Fundacji im. Stanisławy Fleszarowej-Muskat, obecnie zaś jest członkiem jej zarządu. Na UG współtworzy pracownię „Literackie Trójmiasto” zajmującą się badaniami nad literacką obecnością Gdańska, Gdyni i Sopotu od początku XX wieku do współczesności. Pracownia zorganizowała dwie konferencje poświęcone literaturze i pisarzach związanych z Gdańskiem i Sopotem, których plon ukazał się w postaci monografii O Gdańsku literackim 1945-2015: archeologie miejsca, palimpsesty historii (Fundacja Terytoria Książki, Gdańsk 2018) oraz Sopot w literaturze, literatura w Sopocie (Wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2019).
Relacje literatura-miasto badał w szerszej perspektywie przygotowując swoją dysertację doktorską. Ukazała się ona drukiem jako Szlifibruki i flâneurzy (Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2011). Stałym nurtem jego zainteresowań jest poezja polska po 1989 roku, czego skutkiem są książki: Konfesja i tradycja (Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, Sopot 2013), Challenger: metamorfozy poety w twórczości Krzysztofa Karaska (Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2021).
W 2010 roku wraz z Jakubem Nogą i Jackiem Stromskim założył zespół Kutabuk. Swoje wiersze melorecytuje z akompaniamentem muzycznym. Zespół ma w dorobku płytę cd Kutabuk (2011).
Jego pasją są piesze wędrówki. Pieszo przeszedł kilka krajów bałkańskich (Bułgarię, Macedonię, Bośnię i Hercegowinę oraz – dwukrotnie – Czarnogórę).
Mieszka w Gdyni Chyloni.
